a wysadzanym kamieniami rynku z przepiękną moniumentalną fontanną na samym jego środku kręciło się już coraz mniej ludzi...Zblizała isę pora snu, która niczym nei różniła sie od pory dnia...Wyznaczały ją tylko godziny...teraz było koło 22:00. Przechodnie śpieszyli do swoich domów szybko mijając wielką fontannę...Nawet nie spodziewali się, że to właśnie w niej, a dokładnej pod statułą Białej damy trzymającej na przedramieniu sowę stali oni...Byli ubrani w długe, sięgające ziemi czarne płaszcze z kapturami, które świetnie kamuflowały ich na tle czarnej nocy...:"Nadszedł czas.." Szepnął jeden wyłaniając sie z cienia statuły gdy rynek opustoszał. Zrzucił kaptur i spojrzał na drugiego:"Chodź...Poszukamy arystokraty z kasą i spadamy!"

-"Spójrz, nie trzeba szukać daleko!" - odpowidział mu drugi, udając się za nim i wskazując głową na grupkę arystokratów. - "Tu wszędzie pełno kasiastych burżujów...! Aż mdli..." - szepcząc to do swojego partnera, rozejrzał się wokoło. - "Wygląda na to, że nie rzucamy się w oczy... Wszyscy są zajęci swoimi sprawami... A ludzi coraz mniej... Jak, Hira, uderzamy?"

"Jak myślisz? Które mieszkanie może być najbogatsze?" Powiedział Hira z diabolicznym uśmiechem:"Może tamto ze złoconym balkonem?" Zapytał wskazując na mieszczące sie na pierwszym piętrze kamienicy, mieszkanie, w którego oknach nie paliło sie już światło, a czerwone kotary były zasłonięte.

- Wygląda na to, że już śpią...! - szepnął do niego towarzysz. - Nie traćmy czasu, bo z każdą minutą bliżej "świtu"... - mówiąc to, jeszcze raz rozejrzał się wokoło. Jak na jego niezawodny wzrok, ulice były całkiem puste... - Nikogo już nie ma... Idziemy, Hira?

"Idziemy..." szepnął Hira i oboje poczeli wspinać sie na budynek...

Przez gęstą czerń nocy przedzierała się jasna postać księcia Kalixa, który kierując się na rynek, zasiadł na brzegu fontanny, patrząc beznamiętnie przed siebie. Był wściekły, jednak na zewnątrz pozostawał chłodny i obojętny. Dookoła panował gwar, ludzie poruszeni byli kradzieżą w domu bogatej arystokratki, on jednak zdawał się być świątynią milczenia...