Kryształowa Komnata była inaczej zwana komnatą luster, gdzie Ducan najczęściej spędzał swój wolny czas... Nie chodziło mu bynajmniej o lustra i ich odbicie lecz o piękno jakie dostrzegał w ruchu ludzkiego ciała...Uwielbiał tańczyć w tej komnacie, zapominając o wszystkich złach tego świata...Dziś nie tańczył jednak..Siedział wpatrzony w wielkie, przysłonięte białymi zasłonami okno...Za oknem padał śnieg...:"Dawno już nie padało.." Powiedział zamyślony:"Czyżby to znak od niebios?"

Wtem rozległo się głośne i zdecydowane pukanie do drzwi

"Wejść proszę!" Odparł książę spoglądając w stronę drzwi...

Panie wybacz jeśli przeszkadzam - zaczęła jasnowłosa dziewczyna nisko się kłaniając - ale kompletnie nie możemy sobie poradzic z zamieszkami przy bramie wjazdowej... ludzie twierdzą że cierpią głód i nędzę... wyniknęła jakaś awatura... ale książę kompletnie nie wiem co zrobic! próbowałam juz wszystkiego... jedyna nadzieja w tobie - dodała wzruszając ramionami

"Głód i nędzę?" Zapytał zdziwiony książę:"Myślałem, że dość złota dotali...Cóż..Daj im to.." Powiedział wskazując na sakiewkę ze złotem:"Niech nie niszczą spokoju jaki tu panuje.." Powiedział po czym zapytał:"Jak idą ci przygotowania do nowej sesji szkoleniowej?"

A może... może dajesz im za wiele i mimo że mają za co zyc chcą pławic się w bogactwach? Przygotowania? Myślę że całkiem dobrze - powiedziała sięgajac po sakiewkę pełną złota

"Myślisz, że jestem dla nich zbyt pobłażliwy?" Zapytał zdziwiony księże z nutką niepokoju...

Nie tylko... Wydaje mi się że miesiąc temu dałeś im sporo złota... nie martw się niczym. Jesteś dobrym władcą. - powiedziała uśmiechajac się do niego

"Dziękuję" Odpowiedział skromnie poczym usiadł na czerwonym, wysadzanym atłasem fotelu i wskazał dziewczynie drugie miejsce:"Może napijesz sie ze mną wina?" Zaproponował podnoszac butelkę ze złotego stolika i nalał czerwony napój do kieliszków...

Och... Panie jestem na służbie nie wiem czy mogę... - powiedziała lekko się czerwieniąc. W głębi duszy miała ochotę usiąśc obok niego i móc mu choc przez chwilę patrzec głęboko w oczy"Och Petsha nie... ty go nie kochasz... nie możesz" pomyślała

Książę uśmiechnął się:"Ciesze się, że przestrzegasz naszego prawa...Daję ci wolne" Powiedział poczym dodał:"Czy teraz, napijesz się ze mną?"

och myślę że teraz mogę się zgodzic tylko... co z cwiczeniami armii? - zapytała cicho cigle się czerwieniąc

"Słodka.." Zaczął książę podając dziewczynie kieliszek:"..a ile razy miałaś w swoim dlugowiecznym życiu wolne, hmm?" Zapytał cicho usmiechajac się:"Nadszedł czas, abyś się chwilę rozerwała...Jutro powrócisz do obowiązków, a dziś pijmy za twoje zdrowie!" Powiedział stukając swoim kieliszkiem o jej kielkiszek a następnie wziął mały łyk krwistoczerwonego trunku:"Za twoje zdrowie, Mon Cheri!"

Petsha była jeszcze bardziej czerwona: Dziękuję panie za wyrozumiałość... Jednak... Och... Nigdy książę mnie nie zapraszał... co go do tego skłoniło? - zapytała grzecznie

"Chyba to, że nigdy nie mialem okazji z tobą porozmawiać.." Powiedział książe lekko zmieszany:"Pracujesz dla mnei tyle lat, a ja nie widzialem głębi twych oczu.." Powiedział delikatnie chwytając Petshę za podbródek... :"Są piękne.."

Teraz twarz dziewczyny miała kolor dojrzałego jabłka. Gdyby on tylko wiedział jak wiele dla niej znaczył... " Dziękuję..." odpowiedziała chicho lekko zmieszna

"Ależ nie dziekuj...Zawsze wiedziałem ,że jesteś piękna.." Powiedział nachylając się do niej, obejmując dlońmi jej twarz i delikatnie całując jej usta...

Dziewczyna znieruchomiała. Więc on uważał że jest śliczna! Szczęście Petshy nie znało granic. Dziękuję książe! - to wszystko co była w stanie wydusic

Książe nie wiedział co ma o tym sadzić..Myslał, że dziewczyna da mu w twarz, a nie bedzie dziekować..:"Wybacz Petsho, że isę tak spouchwalam z tobą...Jesli sobie tego nie życzysz, bardzo prosze powiedz mi o tym.." Powiedział zmieszany lecz wciąż trzymał dziewczynę za podbródek...

dziewczyna nie mogąc się powstrzymać odwzajemniła pocałunek lekko muskając usta księcia. " Najmocniej przepraszam.. Chyba powinnam już iść..." powiedziała

"Zostań.." Powidział książę całując ją najpierw delikatnie a potem coraz bardziej namiętnie...

Dziewczyna początkowo zmieszana odwzajemniła pocałunek przyciągając księcia do siebie i obejmując go mocno

Nagle po trawającm kilka chwil głębokim pocałunku książę odsunął się gwałtownie od Petshy:"Proszę mi wybaczyć.." Powiedział zdyszany:"Nie miałem zamiaru pani wystraszyć..ja tylko.."

Ależ Ducan... Wszystko w porządku... - powiedziała patrząc mu w oczy a następnie przytulając się do niego

"Naprawdę?" Zapytał z niedowierzeniem :"To znaczy, że nie masz mi tego za złe?" Był wyraźnie zdziwiony. Kobieta w ktorej podkochiwał sie prze tyle lat, lecz przez swą nieśmiałość nie był w stanie jej wyznać miłości, teraz kiedy on wkońcu ise odwazył, nie ma nic przeciwko...Może także na niego czekała? :"Petsha ja..." Zaczął:"Chciałbym powiedzieć ci, że zawsze byłaś i bedziesz najważniejszą osobą w moim zyciu...Wiesz co to znaczy, prawda?" Zapytał patrzac jej glęboko w oczy i chwytając ją za rękę...

Och Ducan... - powiedziała dziewczyna roniąc łzy szczęścia - Tak długo na to czekałam... Dziękuję Ci... bardzo... - powiedziała cicho

"Czekałaś?" Zdziwił się:" Jak to...? To zupelnie jak ja..Wciąż czekałem na ciebie.." Powiedział z niedowierzaniem:"Ale teraz już nie musimy bać się tego, co czujemy...Petsho, teraz razem możemy bronić królestwa..." Powiedział poczym pocalował ją ponownie...Czule i delikatnie

Och... Ducan... Nigdy nie byłam tak szczęśliwa... Jak mogliśmy się mijać tak długo kochany? - zapytała

"Nie wiem, ale najwazniejsze jest to, że wkoncu nasze drogi się spotkaly.." Patrzył jej teraz prosto w oczy...:"Kochana, może teraz napijemy się tego wina? Wypijemy za naszą miłość.." Powiedział siadajac na fotelu mieszczącym sie na przeciw krolewskiego łoża poczym wziął kielich i uniusł go delikatnie:"Za naszą miłość!" Powiedział poczym wypił lyk wina i odstawił kielich na stolik...

za naszą miłość... - powiedziała uśmiechając się po czym zamoczyła w winie malinowe usta nie odrywając oczu od ukochanego

"Jesteś piękna, wiesz?" powiedział Ducan usmiechając się lekko do pani swojego serca:"Chcesz dziś zostać ze mną?" Zapytał pcozym odrazu odwrócil wzrok jakby wstydząc sie swojego pytania...

Och kochany... nie musisz się wstydzić... Bardzo chętnie zostanę jeśli chcesz...- powiedziała podchodząc do niego, podnosząc mu głowę i całując go namiętnie

Ducan chętnie odwzajemniał pocałunek Petshy..Czul sie z nia tak cudownie...:" Kochanie.." Powiedział przerywajac na chwilę:"kazać służbie przynieść miecz*?" zapytał...

* miecz położony miedzy narzeczonymi w łożu królewskim miał oznaczać obronę cnoty narzeczonej, dziewicy oraz przysięgę o dochowaniu czystości przedmałżeńskiej.

Och... nie nie musisz... Wiesz że ci ufam... -powiedziała całując go czule

"Dziękuję" Powiedział Ducan przytulając do siebie dziewczynę:"Chcę się tylko przytulić.."Powiedział biorąc dziewczynę na rece i kładąc ją na łóżku, poczym kładnąc się na nim samemu..."Teraz wygodniej, prawda?"

Tak... tak zdecydowanie wygodniej... - powiedziała uśmiechając się do niego po czym pocałowała go czule

"Teraz mogę spać spokojnie...Gdy jesteś blisko.." Ducan czuł się taki szcześliwy:"Kochanie...Śpij więc a rankiem ogłosimy nasze szczęście ludowi..." Mówiąc to przytulił ją obejmując w pasie.

Dobranoc kochany - powiedziała i jeszcze mocniej się w niego wtuliła. Wiedziała że teraz jest bezpieczna

Noc szybko ustapiła miejsca nocy i bohaterów szybko obudziłyb pierwsze promienie slońca..:"Zobacz kochanie..." Powiedział Ducan wstajac z łoża i otwierajac okno :"To slońce świeci dla nas i naszej miłości!"

Dziewczyna przetarła oczy. "Tak masz rację kochanie" powiedziała całując go w policzek" Chyba powinnam wrócić do pracy... ale jakoś mi się nie chce " powiedziała uśmiechając się i tym razem całując go w usta

"Dziś masz wolne, moja piękna. Załuż piękną suknię. Dziś chcę cie oficjalni przedstawić narodowi jako moja narzeczoną.." Glos Ducana był poważny...

Dziewczyna zrobiła się cała czerwona na twarzy: Jak sobie życzysz kochanie... pytanie czy mam taką suknię... wiesz... jakoś.. nie przywiązywałam do tego tak dużej wagi.. - powiedziała po czym dała mu całusa w policzek

W tym momencie Ducan zaklaskal by zwołać służbę...

Dziewczyna nie mogła uwierzyć w swoje szczęście. Nim się obejrzała w pokoju roiło się od służby

Ducan pokiwal tylko na swoje slużki a te zaczely wymierzać dziewczynę, krzatać sie koło niej..:"One uszyją ci piekną suknię.."Powiedział patrzac przez okno:"A za parę godzin zostaniesz królową.."

Dziewczynę totalnie zamurowało. Była oczarowana całą tą sytuacją. ' Dziękuję kochanie ' powiedziała skromnie wbijając wzrok w ziemię

Ducan uśmiechnął sie słodko do swojej ukochanej:"Miłość może wszystko.." Wyszeptał sam do siebie...

Kochanie... - zaczęła Petsha gdy służące już wyszły - Ale... Jak zostanę królową to kto będzie szkolił armię? - zapytała wyraźnie zaniepokojona

"wtedy moja droga.."  Zaczął Ducan, równie spokojnie:" Ktoś inny zajmie sie szkoleniem żołnierzy...Nie ukrywam, że jesteś najlepsza, ale nie mogę pozwolić ci na długie, coroczne nieobecności w związku ze szkoleniem..Pozatym..Jak to bedzie wyglądało...?Królowa szkoli armię?"