Besu usadziła Lore na fotelu koło kominka a następnie wzięła kubek i wsypała do niego czubatą łyżkę herbaty, zalała wodą a następnie posłodziła ją miodem. " Proszę teraz nie powinieneś się przeziębić" powiedziała uśmiechając się do niego

- D-dziękuję Besu... - powiedział chłopak rumieniąc się. - Naprawdę nie musiałaś... - Westchnął głęboko, trzepocząc szybko rzęsami - Czy mógłbym ci w czymś pomóc by się tobie odwdzięczyć...? - mówiąc to sprzedał jej serdeczny uśmiech.

Och nie nie musisz - powiedziała uśmiechając się - myślisz że marzenia się spełniają? - zapytała po chwili milczenia

-M-marzenia...? - zapytał zdziwiony Lore. - O-oczywiście że tak! Jeśli w coś głęboko wierzysz... - Powiedział, pokazując palcem na jej serce. - To napewno się spełni...

Nie mogę siedzieć tak bezczynnie! Muszę udać się do księcia Kalixa... Pójdziesz ze mną? - spytała cicho

- D-d-d-d-do księcia K-kalixaaa?! - zapytał przerażony tak bardzo, że przewrócił się wraz z krzesłem do tyłu, po czym pozbierał się z podłogi, wychylając jedynie oczy zza oparcia - A po co?

Chcę... Chcę go o coś prosić... może... mi pomoże... - powiedziała i posmutniała - Och nic ci nie jest? - spytała przypomniwszy sobie iż Lore przed chwilą wylądował na ziemi

- Nie... Nic... - Lore wyszedł zza fotela, patrząc z przerażeniem na Besu. - On nie jest ludzki... Nie oczekuj od niego zbyt wiele... Może zamiast niego ja... mógłbym...? - Ale w tym momencie urwał, patrząc w ziemię.

Mój ojciec... Był nocnym elfem... Ale... nigdy go nie poznałam... pomyślałam że mógł by mi pomóc... - powiedziała patrząc na niego ze smutkiem

- Twój ojciec był nocnym elfem...?! - zapytał najwyraźniej zaskoczony, jednak zaraz się opamiętał, widząc minę dziewczyny. - Przykro mi, naprawdę... - mówiąc to, pogłaskał ją po głowie. - Ja... też nigdy nie znałem swoich rodziców...