Wkrótce dotarli do miejsca, którego wejscie było okryte dużą ilością zwisajacego bluszczu, za nim zaś znajdowała się brama do domu, w którym mieszkał Mairo:"Wejdź proszę.." Powiedział mężczyzna stawiając dziewczynę tuż przed drzwiami i kiwając na nią ręką:" Tu będziesz bezpieczna .."

Och jesteś pewien że nic mi nie grozi? - spytała ciągle łkając. Zadziwiające zaufała zupełnie obcemu chłopakowi..

"Oczywiście" Odpowiedział zamykając drzwi:"Znam Blood, nie wie, gdzie znajduje isę moja kryjowka...Mozesz być spokojna.." Powiedział poczym wskazał jej dużą czerwoną sofę stojacą pod ścianą:" usiądź proszę  i nie płacz...Nie bedziesz musiała tego więcej robić.." Powiedział poczym podszedł do stołu stojacego na środku izby i wziął z niego paczkę chusteczek higienicznych i podał je dizewczynie:"Proszę.."

Och dziękuję - powiedziała biorąc od niego chusteczki i słabo się uśmiechając

"Od dziś tu bedzie twój dom" Powiedział poważne wskazując drzwi na lewo:"A to twoja sypialnia..."

Dziękuję! Jesteś dla mnie taki dobry mimo że mnie nie znasz dlaczego? - spytała stając na przeciw niego i patrząc mu w oczy

"A czy to ważne?" Zapytał oburzony poczym po chwili dodał sciszonym głosem:"Wiem jakim gównem są te zawody...A tu masz w tym jedną z najgorszych ról..."

Dobrze nie chcesz nie mów. I tak ci dziękuję - powiedziała uśmiechając się do niego

"Przestań dziękować i jedz!" Powiedział chłopak stawiając na stole miskę z owocami i ciepłą zupę:"To cie rozgrzeje..Tu jest cholernie zimno.."

Dziewczyna posłusznie zamilkła i zaczęła jeść zupę.  ' Od jak dawna tu mieszkasz? ' -spytała chcąc przerwać tą niezręczną ciszę

"Odkąd spaliłem cały mój dobytek.." Powiedział poczym podał dziewczynie dużą kromkę zytniego chleba:"Proszę.."

A... mogę... mogę wiedzieć dlaczego to zrobiłeś? - spytała cicho - Jeśli jestem zbyt ciekawa to powiedz...

Mairo uśmiechnąl się:"Dlaczego miałabyś nei być ciekawska? Wiedza jest ludziom potrzebna..Ale czy balast emocjonalny takze?" Zapytał:"Nie jestem pewien...Napewno chcesz wiedzieć?" Zapytał jakby z przestrogą w głosie...

Och... Jeśli to coś strasznego to nie mów - powiedziała odruchowo zamykając oczy

"Więc lepiej będzie jeśli będę milczał.." Powiedział poczym usmiechnął sie, lecz doś sztucznie:"Oboje mamy nieciekawy żywot, co?"

Tak... Chyba tak -powiedziała z wymuszonym uśmiechem - też nie masz rodziny? - spytała

"Tak..Nie mam. Ale juz sie do tego przyzwyczaiłem" Powiedział uśmiechajac się blado:"Ale teraz ty jesteś moją rodziną...Czyż nie?"

Tak... Miło znowu mieć kogoś bliskiego... Nie będziesz sie gniewać jeśli jeszcze raz powiem dziękuję? - zapytała śmiejąc się dziewczyna

"Mów jeśli chcesz...Choć i tak uważam , że to niepotrzebne" Powiedział chłopak uśmiechając się:"Powinnaś sie położyć. To był ciężki dzień dla ciebie" Powiedział poczym wstał od stołu i otworzył drzwi od pokoju, który wczesniej jej wskazywał:"Zostawiam otwarte, a klucz jest w drzwiach" Powiedział :"W razie gdybyś sie bała, zamknij sie od środka" Mairo skierował swoje kroki do sąsiedniego pokoju z którego krzyknąl:" Idę spać. Gdybyś czegoś potrzebowała, obudź mnie"

Jasne... Dobranoc! - powiedziała po czym pozmywała po sobie i poszła do swojego pokoju. Tej nocy długo nie mogła zasnąć. Zastanawiało ją dlaczego Mairo postanowił jej pomóc... Jednak nie znajdowszy żadnej sensownej odpowiedzi po prostu poszła spać.

Rankiem ktoś zapukał do jej pokoju:" Hej! Panienko! Wstajesz na sniedanie?" To był Mairo. Wołał ją serdecznie na posiłek, ktory sam o dziwo przygotował...

Och tak tak już idę! - powiedziała poprawiając łóżko. ' Jutro muszę wstać wcześniej i zrobić śniadanie. Chociaż tak mu się odwdzięczę skoro nie chce już słuchać dziękuję' pomyślała po czym wyszła z pokoju. ' Dzień dobry' powiedziała uśmiechając się serdecznie

Mairo uśmiechnął się na powitanie poczym gestem ręki zaprosił ja do stołu, gdzie stało już śniadanie...Były to średnio wysmażone jajka z bekonem, serowe placuszki, świeże pieczywo oraz pachnąca szarlotka...:"Smacznego" Powiedział:"Nie krępuj sie.."