Komnata Dowódcy znajdowała się na najwyższym piętrze zamku, w wysokiej na 40 mietrów wieży, z której widoczny był cały kontynent...To właśnie tam Lan, dowódca armii Kalixa, obmyślał plany obronne oraz oddawał się chwili relaksu zajmując się swoją ulubioną rozrywką -grą w kryształowe szachy...:"Życie.." Powiedział przesuwając gońca na pole A4:"...Zaczyna się i kończy.." W tym momencie wykonal ruch i strącił stojącego tam króla:" ...Twoje także się skończy, słodki książe Lodu...Oddasz nam swoje życie, gdy świat utonei w ciemnościach..." Jego głos był cichy lecz melodyjny...Spojrzał teraz przymróżonymi oczami na widniejacy za oknem księżyc:"Waxing Gibbous..Za niedługo pełnia..." Pełnia była w Mieście Nocy czymś wyjątkowym, bowiem sugerowała początek powstania Rodu Elfów Nocy - Wampirów, więc był to dzień, a raczej noc całkowicie wolna od pracy..Lan wiedział już, co będzie robił w ten czas:"Dobrym planem będzie zadać armii pracę domową...Niech nauczą się kodu 609..Przyda nam się gdy książe wyda rozkazy..."

Nagle z głębi nocy dobiegł go głos: – Lan! Wyślij kogoś by sprawdził co dzieje się w mieszkaniu Panny Fergine!

Lan poderwał się z miejsca i skinął głową wybiagając z komnaty...

W tej komnacie mógł spokojnie rozejrzeć się po okolicy bowiem dookoła niej znajdowały sie okna:"Nie widzę nic podejrzanego.." Wyszeptał poczym natychmiast wezwał kilku swoich żołnierzy:"Pilnujcie komnaty panienki Delphine! Niech jeden z was sprawdzi dobrze okolicę.."

Delphine niepewnie podeszła do drzwi i cichutko zapukała

Lan siedział w tym czasie przy pulpicie swojego biurka, gdzie pisał własnei sprawozdanie:"Wejść1" Powiedział przekonany, że to jeden z jego żołnierzy...

Lan... - zaczęła cicho - przepraszam że przeszkadzam... ale... Mogłabym dzisiaj zostać u ciebie? Wiesz... po tych dzisiejszych zamieszkach... Nie czuję się sama bezpiecznie... - powiedziała do niego z zatroskaną miną. Miała nadzieję że jest niezłą aktorką

Lan zdziwił się, że to właśnie Delphine ukazała się jego oczom, gdy drzwi się otwarły:" A co na to książę Kalix?" Zapytał zdziwiony:" No cóż..Oczywiście Panienko!" Powiedział wstając i otwierając szufladę biurka skad wyjąl ciepły koc i poduszkę poczym pościelił go na podłodze:"Ja będę spał tutaj" Powiedział wskazując swoje dzieło:"..A ty panienko tam..." Wskazał teraz ręką na duże łoże, należace do niego posłana czerwoną, atłasową pościelą...

Och... Dziękuję to miło z twojej strony jednak nie sądzę bym mogła się zgodzić na to byś spał na podłodze...  Zawsze możesz między nami położyć miecz czyż nie? - szepnęła mu do ucha delikatnie masując go po ramieniu

"Cóż..." Lan był mocno zdezorientowany:" ..Nie mogę panienko. To kwestia czystych zasad i wierności." Odpowiedział nieskładnie poczym spojrzał odruchowo w okno:"Niech panienka się już kładzie, bo strasznie późno..." powiedział poczym wskazał raz jeszcze na łóżko:"Ja zostane tutaj, nic mi nie bedzie..." Powiedział siadając na podłodze.

Och ale przynajmniej będą mieć świadomość tego że mnie nie tknąłeś! Na prawdę nie mogę się zgodzić byś spał na podłodze... - powiedziała oburzona - A co jeśli powiem że to rozkaz? - dodała z chytrym uśmieszkiem

Lan spojrzał na nia z przerażeniem:" R..Rozkaz? A jak by brzmiał?" Zapytał Lan nieco śmielej lekko rozbawiony:" Proszę połozyć się ze mną do łóżka? Prosze wybaczyć ,ale to niedorzeczne..."

Och! no wiesz! Czy ty się ze mnie naśmiewasz mój drogi? doskonale wiesz że nikt nie dał ci takiego prawa... - powiedziała poważnym tonem jednak była trochę rozbawiona tą sytuacją - Rozkazuje ci się natychmiast położyć do łóżka! Bez dyskusji zrozumiano? - zapytała uśmiechając się jeszcze szerzej...

"Tak jest..." Powiedział Lan zmieszany wstajac leniwie z podłogi:" Ale panienka pierwsza" Powiedział machajac zachęcająco ręką...

Księżniczka zaśmiała się cicho. Zadziwiające jak mogła manipulować najmężniejszym z żołnierzy swojego królestwa. Dziękuję ci mój drogi... - kładąc się do łóżka - Twoja kolej - dodała śmiejąc się serdecznie - Masz ładne rumieńce...

Lan przewrócił oczami poczym podszedł do lóżka i ściągnął koszulę kładnąc się obok:" A teraz dobranoc księżniczko!" Powiedział biorąc ręce za głowę i przymykając oczy...[nie spał jednak]

Księżniczce zaparło dech w piersiach. Był idealnie zbudowany... gdyby tak mogła go dotknąć... ' Może powinnam udać że śpię i go objąć niby przypadkiem... ciekawe co by zrobił?' Zastanowiła się i zaśmiała w duchu gdy wyobraziła sobie minę swego lubego

Lan delikatnie otworzyl jedno oko by zerknąć na Delphine. Wyraźnie widział, że nie spała...:"Hmm..Księżniczka nie wydaje się być przerażona...Wręcz przeciwnie! Księżniczka ma bardzo dobry humor jak widzę.." Odezwał się sciszonym tonem poczym uśmiechnął się lekko:"Dobranoc" Powiedział poczym znów zaczął udawać, że spi...

Delphine usłyszała co mówi Lan więc odwróciła się do niego plecami mimo iż czuła że to niegrzeczne.  ' Dobranoc' powiedziała cicho - Lan? Wiesz... Jakoś strasznie tu zimno...

Lan zerknął na nią poczym powiedzial:"Zimno? Widze, że panienka ciepłolubna...Chce panienka jeszcze jeden kocyk?" Zapytał z uśmiechem na twarzy...

Nie, nie... nie zawracaj sobie mną głowy... Śpij sobie spokojnie... Zupełnie tak jakby mnie tu nie było dobrze? Zupełnie się mną nie przejmuj... - powiedziała niewinnie się uśmiechając

Lan pokręcił głową poczym wstał i zebrał wcześniej rozciagniety na podlodze koc poczym podszedł do Delphine i ją nim otulił:" Teraz powinno być lepiej" Powiedział z wrednym uśmiechem poczym położyl sie spowrotem nie zamykając jednak oczu i patrzac w sufit...

Och ależ cóż to za wredny uśmiech? Czym sobie ja biedna na to zasłużyłam? - zapytała zbolałym głosem - Czyżbym nieświadomie sprawiła ci przykrość mój drogi? - zapytała słodkim głosem

Lan spojrzał na nia pobłażliwie:"Ależ nie panienko...Ja mam tak naturalnie" Powiedział uśmiechając się poczym znów zapatrzył sie w sufit...Jego nagi tors połyskiwał złotem w świetle księżyca...

Och jednak wydawało mi się że zazwyczaj uśmiechasz się w nieco inny sposób - powiedziała rumieniąc się gdyż złapała się na tym że przygląda się jego klacie

"Możliwe..Kwestia oświetlenia, a teraz jest ciemno" Wytłumaczył sie pośpiesznie:"Jeśli panienkę uraziłem, to przepraszam" Powiedział ponętnym głosem poczym znów spojrzał w sufit ...

Lan? Czy ty się ze mną droczysz? - zapytała ponętnym głosem przewracając się na brzuch i uwydatniając co nie co

"Droczę?" Zapytał udając zdziwionego:"Ależ skad panience to przyszlo do głowy..Nieśmiałbym.." Powiedział mimowoli zerkając na Delphinę..:"Czy moge zapytać ile panienka ma lat? Nigdy mnie to nie interesowało...Ale teraz chciałbym wiedzieć"  Powiedział wracając wzrokiem do sufitu...

Kobietę pytasz o wiek? - zapytała oburzona - Och a jakie mój drogi masz ku temu powody by pytać? - zapytała rozbawiona ' Jaki on piękny' pomyślała

"Cóż..Wolałbym wiedzieć, czy nie zostanę o nic posądzony śpiac z panienką w jednym łożku...Ale wracajac do sytuacji z przed chwili..." W tym momencie Lan spojrzał ponownie na Delphine:" Nic dziwnego ,ze panience tak zimno skoro panienka się tak odkrywa..." Na jego twarzy ponownie pojawił sie uśmiech...

Och ty! -powiedziała czerwieniąc się i celując w niego poduszką która wylądowała wprost na jego twarzy - OCh wybacz! To nie było zachowanie godne damy - powiedziała z nutką ironii w głosie

Lan skulił się zaskoczony:"Jak panienka śmie mnie atakować w moim własnym łóżku!" Powiedział, drażniac się:"Skoro panienka nie zachowała się jak dama, ja nei zachowam się jak powazny dowódca!" Powiedział poczym podniusł poduszkę i również w nią wycelował:"Teraz jesteśmy kwita.." Powiedział klękając przed Delphiną  na łóżku i śmiejąc się łagodnie...

Skoro tak.... To.... A masz! - powiedziała po czym znowu uderzyła go poduszką w głowę - Zawsze wygrywałam z Kalixem bitwę na poduszki, jednak był z niego godny przeciwnik ciekawe jak się spisze nasz dowódca - powiedziała śmiejąc się głośno

Lan wyraźnie się zdenerwował, Oczywiście na żarty. Nadął policzki i zamiast z poduszką rzucił sie na Delphinę z łaskotkami! Łaskotał ją po żebrach tak, jak on tego nei lubił najbardziej:" Prosze panienko! To moja tajna broń na niegrzecznie księżniczki, ktore traktują mnie poduszkami!" Powiedział śpiejąc się wciaż delikatnie i dźwięcznie:"Co teraz panienaka na to powie?!"

Dziewczyna wyczuła, iż uśpiła czujność Lana. Postanowiła to wykorzystać i z całym ciężarem ciała rzuciła się na niego dając mu namiętnego całusa

Lan gdy już się otrząsnął spojrzał na nią przerażonym wzrokiem:"Co też panienka wyprawia?!" Zapytał udając złego...:"Późno już. Niech panienka lepiej isę połozy.." Powiedział kładąc się na swoim miejscu...

Przepraszam... nie powinnam... - powiedziała. Chwilę po tym dało się słyszeć cichy szloch

Lan spojrzał na dziewczynę leniwie:"Płaczesz?" Zapytał po chwili. Nie słysząc odpowiedzi nachylił się nad nią i pogłaskał ją po policzku:"Nie płacz...Nie masz powodu.." Powiedział jej cicho do ucha...

Jak to nie? - spytała z wyrzutem - Przecież nie chcesz mojej miłości - powiedziała po czym jeszcze bardziej zaczęła płakać - Jesteś na mnie wściekły... Chy... Chyba nic tu po mnie co? - spytała cicho

Lan spojrzał na nią zdziwiony poczym roześmiał się:"Co ty mówisz, księżniczko! Ja miałbym nie chcieć twojej miłości? Nawet gdybym chciał, to jest ona dla mnie zakazana..." Powiedział poczym odwrócił sie tak, by Delphine nie widziała jego twarzy:"A teraz wybacz panienko, ale pójdę juz spać..Tu zostań proszę do rana, jak długo zechcesz.." Powiedział poczym zamilkł lecz jednak nie spał..

Co ty mówisz? - spytała zaskoczona ocierając łzy - Ty... Ty coś do mnie czujesz?

Lan westchnął głośno poczym powiedział:" Nawet jeśli panienko, to w obliczu tego kim jesteś ty, a kim ja to awykonalne..." Widac było, że jest smutny...Tak smutny, że jego mina przybrała wyraz cierpienia...

Ale czy zakazany owoc nie smakuje najlepiej? - zapytała blado się uśmiechając i przysuwając się do niego - Masz idealne ciało wiesz? - spytała obejmując go i lekko się rumieniąc

Lan wzdrygnął się...Jego ciało przeszedł dreszcz podniecenia:" Wiesz... Nie wiem czy księżniczka powinna mówić takie rzeczy swojemu Dowódcy..." Na jego twarzy pojawił sie uśmiech...

Nawet jeśli darzy go tak wyjątkowym uczuciem jakim jest miłość? -zapytała po czym delikatnie ucałowała jego policzek

"Miłość to nie wszystko moja pani..." Powiedział Lan próbując opanować emocje:"Jest jeszcze rozsądek...Panienka moze zostać wydziedziczona, a ja stracony..."

Och a czy nie warto za mnie oddać życie? - spytała nie spuszczając z niego wzroku po czym namiętnie ucałowała jego usta delikatnie głaszcząc jego klatę - Mnie mogą wydziedziczyć jeśli tylko mogła bym wtedy spędzić z tobą miliony cudownych chwil... - powiedziała ciągle go głaszcząc

Nagle drzwi się otwarły a do pokoju wszedł Kalix. - Lan, czy złapaliście... - zaczął, jednak widząc, że Lan nie jest sam, zmienił temat. - Co to ma znaczyć dowódco Lan?! - powiedział chłodno, a jego oczy rozbłysnęły nieprzyjemnym blaskiem.

Delphine zamrła słysząc głos brata. Jednak postanowiła stawić mu czoła. Bo widzisz bracie... Bałam się być sama... po tych wszystkich zamieszkach... Lan długo się sprzeciwiał nie chciał spać ze mną w jednym łóżku twierdząc że tak nie przystoi... a teraz... hmmm... okno jest uchylone wiatr wieje i dowódcy wpadło coś do oka... chciałam mu pomóc - powiedziała z niewinną miną Delphine

Kalix jeszcze bardziej zmrużył oczy, stojąc tak przez chwilę, jednak zaraz wszedł do pomieszczenia, zbliżając się powolnymi krokami do łóżka. - Czy wyglądam ci na głupca? - zapytal Delphine. - Czy wyglądam na łatwowiernego i ślepego? - Z każdym slowem jego głos coraz bardziej był przesiąknięty złością.

Ale bracie! Do niczego nie doszło na prawdę! Chyba nie sądzisz że... Na prawdę... Nawet mnie nie dotknął! - 'niestety...' dodała w myśli - Proszę nie wściekaj się.... - powiedziała z nieudawanym strachem w głosie

Tym razem wiedział, że mówi prawdę... ale kim byłby Kalix, gdyby im odpuścił?
Roześmiał się tylko swoim złośliwym smiechem, który zdawał się rozbrzmiewać w każdym kącie pokoju.
- I co z tego, że cię nie dotknął Delphine! - mówiąc to z przerażającą szybkością zbliżył swoją twarz do twarzy dziewczyny. - Gdyby cię dotknął, straciłby głowę! - znów zachichotał, powoli odwuwając swoją twarz...

Jesteś... Jesteś straszny... Obiecaj że zostawisz nas w spokoju jeśli stąd wyjdę... Braciszku... Lan tu nie jest niczemu winien... - powiedziała po czym zaczęła płakać. Łzy były szczere... Delphine miała nadzieję że brata ruszą jej łzy... skoro twierdził że ją kocha

- Ja jestem straszny...? - zapytał dość ostro, klękając obok dziewczyny. - Naprawdę tak uważasz... - Nagle złagodniał, biorąc w ręce jej dłoń. - Przestań płakać, nie masz powodu... Nie zrobię nic Lan, ani tobie, bo do niczego nie doszło...

Och... Kalix... ale ja... - powiedziała przez łzy - On jest dla mnie bardzo ważny... - dodała szeptem - tylko proszę nie rób mu krzywdy - szepnęła i zaniosła się płaczem

Kalix znów się roześmiał, jednak nagle spoważniał.
- Ważny...?! Co ty pleciesz?! Jest ważny jako dowódca armii, nie podejrzewałem cię o to! - krzyknął nagle, chwytając ją za rękę i podrywając delikatnie, ale silnie z łóżka. - Idź do siebie, Delphine. Porozmawiamy potem.

Dziewczyna zanosząc się płaczem posłusznie wstała i udała się w kierunku drzwi posyłając Lanowi tęskne spojrzenie pełne współczucia... Wyszła jednak nie udała się do swojej komnaty. Stała pod drzwiami komnaty Lana ciągle płacząc... 'To wszystko przeze mnie kochany... to przeze mnie masz kłopoty... głupia Delphine...' karciła się w duchu dziewczyna... Gdyby tylko wiedziała jak pomóc ukochanemu

Tymczasem Lan siedział nieruchomo na łóżku gapiac sie niemo na drzwi:" No pięknie.." Pomyślał :" Szanowany dowódca posądzany o romans.." Westchnął sam do siebie poczym otworzył drzwi i odezwał sie do Delphine:" Wracaj do siebie i nie płacz już...Dość już tego na dziś...Wystarczająco sobie przerąbaliśmy u twojego brata, księżniczko" Mówiąc to spojrzał na Kalixa:"Wybacz książę, to sie więcej nei powtórzy" Powiedział poczym spojrzał raz jeszcze na Delphine i zamknął drzwi.

Delphine po tym co usłyszała jeszcze bardziej zaniosła się płaczem ale posłusznie udała się do swej komnaty.

Lan zamknął drzwi na klucz poczym położył go na biurku prawie nim rzucajac:" Co sie tu do choelry dzieje.." Pomyślał poczym usiadł przy biurku z zamiarem dokończenia raportu. Nie dał jednak rady. Po pierwszym słowie odłożył pióro:"Kalix napewno mnie wyleje...A Delphine znienawidzi..."

Wsunęła karteczkę przez szparę między drzwiami i podłogą na karteczce było napisane
Najdroższy!
To nie może tak wyglądać
Koniecznie musimy coś z tym zrobić...
Co takiego nie wiem... liczę że ty na coś wpadniesz...
Kocham Cię i tęsknię!
Całuję,
               Delphine
ps. Czekam pod drzwiami na odpowiedź

Lan spojrzał na papier poczym westchnął sam do siebie poczym podszedł do biurka i szybko naskrobał piórem na kartce:"Droga Delphine! Jedynym wyściem będzie rozmowa z twoim bratem." Poczym wsunął karteczkę pod drzwi i ponownie zasiadł przy biurku. Nie pisał jednak raportu tylko bezwiednie patrzył na swoje dłonie wyczekując odpowiedzi...

Drzwi cicho się otworzyły. Nagle tuż obok Lana stanęła Delphine. ' och kochany ale przecież wiesz jaki jest mój brat... on... on nie pochwala naszego uczucia....' powiedziała po czym usiadła mu na kolanach, objęła go i zaczęła namiętnie całować...