Balkony znajdowały się na średnim poziomie zamku od strony korytarza. Przysłonione szklanym drzwiami i ciemnym, powiewającym teraz na nocnym wietrze, tiulem zdawały się być bramą do świata nierealnego. Świata, którego iskrę było widać gdzieś ponad koroną nocy, setki mil stąd. Błyszczała jak diament pośród gród węgla...
Postać stojąca przy balustradzie, przez którą nieznacznie prześwitywały gałęzie wysokich drzew, tkwiła w zamyśleniu. Białe, powiewające na wietrze, jak tiul z balkonowych drzwi, włosy, przysłaniały mu twarz, próbując ukryć go w ramionach szeleszczącego wiatru. Mężczyzna odgarnął włosy z twarzy, patrząc na wypłowiały horyzont gdzieś, daleko od niego. -"Wkrótce obrzydliwe światlo zniknie, pozostawiając nas słodkiej ciemności..." - pomyślał, uśmiechając się nieznacznie. - "Trzeba tylko wyczuć odpowiedni moment i zadziałać... To przecież dziecinnie proste..."

Ostatnio edytowany przez Masa (2008-12-11 13:42:37)