"Tak..Nie mam. Ale juz sie do tego przyzwyczaiłem" Powiedział uśmiechajac się blado:"Ale teraz ty jesteś moją rodziną...Czyż nie?"

"Mów jeśli chcesz...Choć i tak uważam , że to niepotrzebne" Powiedział chłopak uśmiechając się:"Powinnaś sie położyć. To był ciężki dzień dla ciebie" Powiedział poczym wstał od stołu i otworzył drzwi od pokoju, który wczesniej jej wskazywał:"Zostawiam otwarte, a klucz jest w drzwiach" Powiedział :"W razie gdybyś sie bała, zamknij sie od środka" Mairo skierował swoje kroki do sąsiedniego pokoju z którego krzyknąl:" Idę spać. Gdybyś czegoś potrzebowała, obudź mnie"

Rankiem ktoś zapukał do jej pokoju:" Hej! Panienko! Wstajesz na sniedanie?" To był Mairo. Wołał ją serdecznie na posiłek, ktory sam o dziwo przygotował...

Mairo uśmiechnął się na powitanie poczym gestem ręki zaprosił ja do stołu, gdzie stało już śniadanie...Były to średnio wysmażone jajka z bekonem, serowe placuszki, świeże pieczywo oraz pachnąca szarlotka...:"Smacznego" Powiedział:"Nie krępuj sie.."