"Jesteś piękna, wiesz?" powiedział Ducan usmiechając się lekko do pani swojego serca:"Chcesz dziś zostać ze mną?" Zapytał pcozym odrazu odwrócil wzrok jakby wstydząc sie swojego pytania...

Ducan chętnie odwzajemniał pocałunek Petshy..Czul sie z nia tak cudownie...:" Kochanie.." Powiedział przerywajac na chwilę:"kazać służbie przynieść miecz*?" zapytał...

* miecz położony miedzy narzeczonymi w łożu królewskim miał oznaczać obronę cnoty narzeczonej, dziewicy oraz przysięgę o dochowaniu czystości przedmałżeńskiej.

"Dziękuję" Powiedział Ducan przytulając do siebie dziewczynę:"Chcę się tylko przytulić.."Powiedział biorąc dziewczynę na rece i kładąc ją na łóżku, poczym kładnąc się na nim samemu..."Teraz wygodniej, prawda?"

"Teraz mogę spać spokojnie...Gdy jesteś blisko.." Ducan czuł się taki szcześliwy:"Kochanie...Śpij więc a rankiem ogłosimy nasze szczęście ludowi..." Mówiąc to przytulił ją obejmując w pasie.

Noc szybko ustapiła miejsca nocy i bohaterów szybko obudziłyb pierwsze promienie slońca..:"Zobacz kochanie..." Powiedział Ducan wstajac z łoża i otwierajac okno :"To slońce świeci dla nas i naszej miłości!"

"Dziś masz wolne, moja piękna. Załuż piękną suknię. Dziś chcę cie oficjalni przedstawić narodowi jako moja narzeczoną.." Glos Ducana był poważny...

W tym momencie Ducan zaklaskal by zwołać służbę...

Ducan pokiwal tylko na swoje slużki a te zaczely wymierzać dziewczynę, krzatać sie koło niej..:"One uszyją ci piekną suknię.."Powiedział patrzac przez okno:"A za parę godzin zostaniesz królową.."